Wybór więźby dachowej ma ogromny wpływ na dalsze koszty inwestycji oraz rodzaj wykorzystywanej technologii, materiału. Bardzo często wykorzystywana jest tak zwana więźba krokwiowo-belowa. Podstawą konstrukcji dachu jest wówczas para krokwi, jakie rozstawione są w odstępach od 80 do 120 cm, a także belka pozioma stropu drewnianego. Tworzą one trójelementowy wiązar, jaki zostaje oparty na zewnętrznych ścianach.
Dach na bazie więźby krokwiowo-belkowej
Poziomy strop stworzony przez belki może znajdować oparcie nawet bezpośrednio na murze, lecz również na murłacie. Najczęściej więźba krokwiowo-belowa wykorzystywana jest w obiektach, gdzie rozpiętość ścian zewnętrznych jest poniżej sześciu metrów. Wynika to z faktu, że dopuszczalna długość krokwi to 7 m. Najczęściej więźba dachowa zbudowana jest w oparciu o drewno świerkowe sosnowe, czasami także jodłowe lub modrzewiowe. Drzewo dostarczane jest w postaci belek, bali, desek. Nie jest jednak materiałem jednorodnym i posiada nierzadko wady wpływające na ogólną wytrzymałość. Tym samym klasa drewna powinna zgadzać się z tą, która została ustalona w projekcie. Klasa określa wytrzymałość drewna, odporność na zginanie. Istotny jest również sam kształt dachu, typ oraz rozpiętość. Wpływają na to między innymi zewnętrzne wymiary budynku oraz wybór projektu architektonicznego.
Najczęściej projektowanie więźby dachowej jest rolą architekta, zaś profesjonalne wykonanie pozostaje w gestii ekipy budowlanej. Prawidłowe wykonanie więźby dachowej przekłada się na bezpieczeństwo projektu budowlanego, a także stabilność konstrukcji. Ma to zatem ogromny wpływ na dalszą eksploatację budynku.